Jestem uzależniony od książek. Nadal czytam, bo moje ziemskie uwarunkowanie lubi czytać. I nie ma znaczenia, że gdy przekracza się tę granicę, gdzie Jedność staje się wszystkim, okazuje się, że nie ma już nic nowego do przeczytania.
Mam na półce 5 książek, do których często wracam: trzy opracowania chrześcijański mistyków oraz dwie święte księgi Azji. Posługują się one różnymi terminami, jednak mówią o tym samym wewnętrznym wyciszeniu, które prowadzi do jedności z Wyższą Świadomością.
1. O praktykowaniu Bożej obecności, Brat Laurent, XII w.
Gdy raz prawdziwie doświadczymy zjednoczenia z Bogiem, to wszystko pozostałe przestaje mieć znaczenie.
2. Obłok niewiedzy, Autor nieznany, XIV w.
Nawet będąc w zjednoczeniu, jeżeli nie zachowamy kontemplacyjnej uważności, to z bezpośredniego doświadczania Boskości może nas cofnąć w obłok niewiedzy lub jeszcze niżej.
3. Twierdza wewnętrzna, św. Teresa z Avili, XVI w.
O niebezpieczeństwach pobłądzenia w drodze, w szczególności zbyt szybkiego iluzorycznego poczucia, że się dotarło.
4. Bhagawad Gita, III w p.n.e (polecam tłumaczenie Wandy Dynowskiej)
Wszyscy zmierzamy do tego samego duchowego celu, lecz należy pamiętać, że jest wiele dróg, którymi można tam dotrzeć.
5. Tao Te Ching, VI w p.n.e
Zbiór wskazań, jak połączyć duchowe zjednoczenie z aktywnością dnia codziennego.
A co was teraz inspiruje?
